“İbrahimce”

 

 

 

 

“İbrahimce”

 

İbrahimce duruş: Ateşin sönmesine bağlamak değil, ateşin yanmasında da bilmek kurtuluşu.

İbrahimce yanış: Ateşten önce teslim olmak Rabbe. Ateşten çok yanıp tutuşmak O’na teslim olmakta.

İbrahimce diriliş: Ateşe “yanma”yı öğretmek yanmayı göze alarak. Ateşe “yandığını” hatırlatmak, “serinlik ve selâmet”i bağrında göstererek.

İbrahimce okuyuş: Ateşe atanı da, ateşe atılanı da, ateşi de kaderin içinde okumak. “Sen attın. Sen attığında, sen değilsin atan; Allah’tır atan!” dedirtmek Nemrut nefsine.